Μαρανιόν, Γκρεγκόριο

(Gregorio Maranon, Μαδρίτη 1887 – 1960). Ισπανός γιατρός και συγγραφέας. Ειδικευόταν στην ενδοκρινολογία και είχε αποκτήσει διεθνή φήμη, χάρη σε κάποια εξαίρετα (και προχωρημένα για την εποχή τους) συγγράμματα σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Με την έναρξη του Ισπανικού Εμφύλιου πολέμου μετανάστευσε στη Γαλλία και στην Αμερική, από όπου επέστρεψε στην πατρίδα του το 1941. Εκτός των επιστημονικών δημοσιεύσεων, ο Μ. έγραψε πολυάριθμα ιστορικά και κοινωνικά έργα, αναφερόμενα στο πεδίο της παθολογικής και ψυχολογικής έρευνας: Tρiα δοκίμια επί της σεξουαλικής ζωής (1926), Η εξέλιξη της σεξουαλικότητας και οι καταστάσεις ενδιάμεσου φύλου (1930), Βιολογικό δοκίμιο για τον Ερρίκο A’ (1930), κ.ά. Εξίσου σημαντικά είναι τα βιβλία του Οι βιολογικές απόψεις του πατρός Φεϊχό (1934) κ.ά., που αναφέρονται στον φιλόσοφο του 16ου αι. Λουί Βιβές (1942) και στον Ισπανό επιστήμονα Ραμόν ι Καχάλ (1950).